Displaying items by tag: Емра Куртишова

19 Октомври 2019

Едвард Раце Ножици

Режија: Нела Витошевиќ
По сценарио на Тим Бартон и Каролајн Томпсон

ЕДВАРД РАЦЕ НОЖИЦИ е култен филм на познатиот американски режисер Тим Бартон. Инспирацијата за оваа приказна Бартон ја црпи од неговото детство во кое поради неговата интровертност бил перцепиран како чудак. За да ја прикаже својата емотивна состојба се нацртал себе си како човек кој место раце има огромни ножици. Оттука произлегла и идејата за сценариото кое тој го развил и напишал заедно со неговата соработничка Керолајн Томпсон. Приказната зa човекот со раце ножици, кој неговото опкружување не може да го прифати, станала популарна низ целиот свет, особено кај младинската публика.

Новонастанатата драматизација за претставата ја врамува приказната за Едвард на еден сосема поинаков начин од сценариото. За разлика од сценариото кое е структурирано како флешбек на еден од главните женски ликови, овде приказната за човекот со раце-ножици ја раскажуваат сите ликови. Во низата на настани се отсликува малограѓанштинта на жителите од градот, нивната конзервативност и неможност да се соочат со различноста. На почеток тие го доживуваат Едвард како некаква егзотика, како некој кој внесува свежина во нивното рутинско секојдневие, за брзо после тоа да го отфрлат и прогласат како опасен за околината. Нивната комфорна зона е разнишана и таа позиција набргу се покажува дека општеството не е спремно да ја напушти, ниту пак зрело да се соочи со поинаквоста. И неговата љубов кон младата Ким предизвикува проблеми во заедницата и затоа тој мора да го напушти градот и да се врати повторно во замокот.

Нашата претстава зборува за тоа дека треба да ги прифаќаме различните од нас и да ги надминеме предрасудите кон другиот. Во оваа смисла таа има за цел да ги постави прашањата за тоа колку е нашето општество зрело и колку сме ние зрели за соживот со некој што изгледа поинаку, зборува поинаку, се облекува поинаку од нас и.т.н. Дали се овие ставови сменети во ова ново време или сеуште тапкаме во место по овие прашања. Колку е нашата заедница спремна да го наруши сопствениот конформизам, за доброто на другиот? Колку сме себични и колку е општото добро приоритет, а колку личниот интерес?! Спремни ли сме да му ја запечатиме судбината некому поради тоа што е различен од нас? Дали идејата за промена сеуште не плаши?!

Драматизација:

Нела Витошевиќ и Ивана Ангеловска

Сценографија:

Костантин Трпеноски

Костимографија:

Роза Трајческа Ристовска

Композитор:

Огнен Анастасовски

Рецензии

(Културен печат) Со чувство на емпатија кон поинаквите

(teatarskikritiki) Претстава за различноста, другоста, толеранцијата

(globusmagazin.mk) „Едвард раце ножици“: Супериорен приказна за различноста

Прес центар

(nezavisen.mk) „Едвард раце ножици“ – премиера на Театарот за деца и младинци

(republika.mk) Современата бајка која се занимава со третманот на различностите „Едвард раце ножици“ утре премиерно во ТДМ

(a1on.mk) „Едвард раце ножици“ – премиера на Театарот за деца и младинци

(vecer.press) „Едвард раце ножици“ – премиера на Театарот за деца и младинци

(opserver.mk) „Едвард раце ножици“ – премиера на Театарот за деца и младинци

(makpress.mk) „Едвард раце ножици“ – премиера на Театарот за деца и младинци

(mia.mk) „Едвард раце ножици“ – премиера на Театарот за деца и младинци

(smart.sdk.mk) Премиера на „Eдвард раце ножици“ за младинци над 14 години

(fakulteti.mk) „Едвард раце ножици“ – претстава за тоа како општеството ги прифаќа различностите

(ekran.mk) Вечерва во ТДМ премиера на „Едвард раце ножици“: Современата бајка која се занимава со третманот на различностите

(slobodnaevropa.mk) „Едвард раце ножици“ на Витошевиќ или колку сме спремни да се соочиме со различностите

(24.mk) Премиера на новата младинска претстава „Едвард раце ножици“

published in Претстави
9 Мај 2019

Том Соер

Режија: Деан Дамјановски
Драматизација: Горјан Милошевски

Том Соер“ ве носи во еден необичен свет полн со палави игри, неизвесност, детска љубов, хумани подвизи и многу, многу шеги и смеа. Ова се авантурите на Том Соер и неговиот неразделен другар, Хаклбери Фин. Тие живеат во малото, брливо гратче Сејнт Питерсбург каде топло се преплетуваат животните приказни на сите луѓе.

Т ом е палаво момче кое многу сака да игра, да се надигрува, да се надмудрува со сите. Тој е роден да биде водач и во него има толку смелост која само Хаклбери Фин и Беки Тачер знаат како да ја поттикнат. Тетка Поли цело време го брка и го опоменува зашто Том ја користи секоја прилика да „летне“ од дома право кај другарите. Тој никогаш не ја слуша ама ја сака и на тетка Поли тој и’ е многу мил. Сид е неговиот полубрат кој само го поткажува на Поли. Беки Тачер е девојката за која Том Соер мечтае дека некогаш, барем еднаш, ќе ја бакне. Таа е префинета, примерна ќерка на судијата Тачер, а Том Соер за неа е само еден лажлив мангуп, но се разбира, само на почетокот. Јасно е, тие двајца поцрвенуваат до уши еден за друг. Судијата Тачер е сериозен, мудар човек со многу манири и целата мешаница, што ја прави Том за Беки, не му е јасна. Бен Роџерс е другар на Том и Хак кој каде и да се појави свири и бучи како голема парна машина, како голем брод на пареа. Бен ужива да биде големиот брод Мисури, тој фантазира дека е најголемиот брод за крстаење во Америка. Шерифот Јанг е залежан и само спие, додека животот во гратчето фучи тој си р’чи. Има еден помошник, Џеремаја, секој ден трча по него и му ги завршува работите и само го фали: „Најдобар сте! Фантастичен сте г-дине Јанг!“ А Вајлд Вајлд Џо е многу опасен бандит, малку е трапав и збунет кога треба да викне на некој, но тој е доста итар и вешт на зборови кога навистина треба. Успева лесно да му се провлече на шерифот и целото гратче па дури и’ да го намести добродушниот пијаница Маф Потер. Така на невиниот човек ќе му се суди, може да добие и најстрога казна, но децата Том и Хак ја знаат вистината за Потер. Само тие се сведоци на една страшна и тајна случка за која е виновен Вајлд Вајлд Џо. Ама Том и Хак многу се плашат да кажат што се случило и бегаат на еден остров да си играат гусари со Бен Роџерс. Тие се колнат дека нема никому да кажат зашто ако дознае Џо, е тогаш е готово.

Дали децата или поточно кој од нив ќе се дрзне да ја каже вистината? Дали Том ќе ја бакне Беки? Дали Хаклбери Фин конечно ќе добие шанса и тој да си ја покаже храброста? Остануваат многу прашања на кои има одговор во Том Соер.

 

О ва е приказна за хуманоста и храброста на Том и Хак. Ова е приказна за детската љубов што ги извлекува сите добри особини и гестови од нашиот херој, Том Соер. Во исто време „Том Соер“ зборува за славата, за таа „круна“ што сите во гратчето сакаат да ја носат, сите сакаат да бидат славни барем поради едно нешто. Во оваа драма и претстава има многу сплетки, комични ситуации, опасности, брканици и игри. Кога се гледа тоа е како брзо и весело возење полно со изненадувања во еден голем „лунапарк“ што лежи на гратчето Сејнт Питерсбург, градските гробишта, островот на Мисисипи, судницата, куќата на духови и во чудната, мистична и убава пештера.

Драмски автор и драматург
Горјан Милошевски

 

Сценографија:

Филип Коруновски

Костимографија:

Елена Вангеловска

Музика:

Горан Трифуновски – Пајак

published in Претстави

Адаптација на драмите, кореографија и режија: Кренаре Невзати - Кери

Секоја вечер, пред спиење, мајката и синот Вилијам имаат свој мал ритуал: разговараат за тоа што им се случило претходниот ден. Вилијам ѝ го открива на мајка му својот страв од утрешниот настап во училишната претстава. Всушност, тој и неговите другари треба да одиграат една комична сцена во претставата „Сон на летната ноќ“.

Тој се сомнева во својата подготвеност добро да го изговори текстот. Дополнителен проблем е што на утрешната проба ќе присуствуваат децата од целото училиште, а помеѓу нив ќе биде и Јулија, девојченцето кон кое негува посебно нежни чувства. Мајка му го бодри, го поддржува и се обидува да го охрабри и да му ја отстрани несигурноста. Вилијам набрзо заспива. Во лулката на Младата месечина се препушта на авантурите на сонот. И, како што бива само во соништата, во соништата каде што сѐ е можно и сѐ е дозволено, „... од јавето ти сништа ковеш, а сега од сонот јаве да навезеш!“ (Песни, Лаза Костиќ)

На Вилијам му се привидуваат ликовите од претставата во која треба да настапи: неговите другари, Јулија, како и други ликови од Шекспировите дела. Утро е и Вилијам се буди, возбуден. Не знае дали е јаве или сон тоа што му се случило. Истовремено, таа ноќ и мајка му имала чудни соништа. Разговарајќи со Вилијам, двајцата сфаќаат дека ноќта била волшебна. Тоа е ноќта спроти Иванден, ноќ на летната рамнодневница кога се случуваат најразлични чуда и сите, понесени од заводливата Луна, како да сонуваат со отворени очи. Сѐ е на граница меѓу СОНОТ и ЈАВЕТО. Вилијам како да добива самодоверба за настапот и, што е најважно, како да пораснал и созреал преку ноќ.

„Сонот на Вилијам“ претставува бесконечна игра меѓу сонот и јавето, реалноста и фантазијата, спокојот и страста, светот на децата и светот на возрасните. Во претставата, како впрочем и во делата на Шекспир, се поставуваат вечните прашања за другарството, љубовта, емпатијата, добрината, правичноста, доблеста, храброста... И како да ги препознаеме нивните контрапункти. Најсуштествените прашања и дилеми што човекот го прават да биде ЛИЧНОСТ и темел на едно цивилизирано, емпатично, еколошки освестено и хумано општество.

Костимографија:

Барбара Цвејиќ – Рив

Сценографија:

Кренаре Невзати - Кери

Видео анимација и фотографија :

Емил Петро

Асистент на костимограф:

Александра Младеновиќ

Асистент на кореограф:

Бојан Лазаров

Избор на музика:

Кренаре Невзати - Кери

22 Јуни 2016

Пепелашка

Режија: Деан Дамјановски
Автор: Шарл Перо и Браќата Грим

Нашата „Пепелашка“ е претстава за двајца млади, но, зрели сонувачи кои успеваат да истраат во потрагата по љубовта. Убавата, но несреќна Пепелашка се чуди на потребата за богатство на нејзините полусестри и маќеата. Таа мечтае по вистинскиот. Принцот, кој има се’, но ја нема онаа вистинската покрај себе, сака сам да ја најде својата сродна душа.

Ликовите на Пепелашка која не губи верба, Принцот кој не престанува да ја бара вистинската љубов, Маќеата која врие од злоба, двете полусестри кои луто се караат која е поубава, кралот кој сака само да го жени принцот, расеаната, добра и весела самовила, трапавите симпатични животни и еден слуга кој прави глупост само што ќе мрдне со малото прсте влетуваат во еден брз сплет на смешни, стрмоглави, неизвесни и среќни случки. Па така како што само животот знае да ги намести нештата, вербата на Пепелашка и Принцот и луѓето околу нив, ги носат сите на едно место во исто време.

Надежта дека љубовта доаѓа, вербата која секој ден ја чека среќата, тоа се победниците во нашата „Пепелашка“.

Драмски автор и драматург Горјан Милошевски

 

Драматизација:

Горјан Милошевски

Сценографија:

Кирил Василев

Костимографија:

Елена Дончева

Музика:

Сашко Костов

Кореографија:

Кренаре Невзати

Прес центар

(vecer.mk) Премиера на "Пепелашка" во режија на Деан Дамјановски

(lider.mk) Премиера на „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

(utrinski.mk) „Пепелашка“ премиерно на „Скопско лето“

(plusinfo.mk) Премиера на „Пепелашка“ утре во Театарот за деца и младинци

(dnevnik.mk) В среда премиера на „Пепелашка“ во театарот за деца и младинци

(diva.mk) „Пепелашка“ премиерно во Театарот за деца и младинци

(lokalno.mk) Премиера на тетарската претсава „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

(republika.mk) Премиера на „Пепелашка“ – претстава за вербата, надежта и љубовта во Театар за деца и младинци

(kurir.mk) Премиера на „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

(cooltura.mk) Пpемиера на „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

(sitel.com.mk) Премиера на „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

(exclusive.mk) Премиера на „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

(vistina.mk) Премиера на „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

(telegraf.mk) ТЕАТАР ЗА ДЕЦА И МЛАДИНЦИ: Премиера на „Пепелашка“

(alfa.mk) Премиера на „Пепелашка“ во Театарот за деца и младинци

published in Претстави
1 Јануари 2011

Рекламна бајка

Режија: Русомир Богдановски
Автор: Русомир Богдановски

Еве учте една еколошка претстава за сите детски возрасти. Добропознатата прастара борба помеѓу доброто и злото, писателот Русомир Богдановски, кој овде се јавува и во улога на режисер, успешно ја пренесува на театарската сцена.

Доброто, олицетворено во ликот Дете Голомеше толкувано од Мартин Јорданоски, кој во полн сјај ги покажа своите физички и ментални актерски способности е во судир со злото, олицетворано во ликот на Волшебникот Шашма, кој е беспрекорно одигран негативец од страна на актерот Предраг Павловски. Битката меѓу нив се води околу Рекламната Принцеза, која беспрекорно точно ја игра Винета Дамческа. Рекламната Принцеза е грабната од лошиот Волшебник Шашма, кој има намера преку нејзината популарност поуспешно да ги рекламира своите производи што се лоши по здравјето на децата.

Ве покануваме на оваа претстава за да го видите расплетот и начинот на којшто доброто повторно извојува победа над злото.

 

Сценографија:

Кирил Василев

Костимографија:

Маја Димовска и Елена Вангеловска

Музика:

Љупчо Мирковски

Кореографија:

Јана Андрејевиќ

23 Јуни 2012

Цветната улица

Режија: Наташа Поплавска
Автор: Киро Донев

Оваа претстава е финансирана од страна на Делегацијата на Европската Унија. Врз основа на брошурите за подигање на еколошката свест кај најмладите, кои Европската Унија ги има публикувано, ангажиран беше комплетен авторски тим кој овие брошури ги претвори во впечатлива еко-претстава за најмалите деца.

Режисерката Наташа Поплавска создавајќи актерска екипа, која како спој на искуство и младост, ја оформи приказната за девојчето Флора, дојдено како принцеза од еден егзотичен прекуокеански остров. Принцезата Флора е вознемирена од степенот на загаденоста на густо населените краишта од нашата планета. Со помош на своите другарчиња Том, Лила и Бени, успева да го спречи сечењето на шумите, промовира возење велосипеди наместо автомобили, ги запознава децата со рециклирањето... Карактеристично за претставата е тоа што изобилува со сонгови, видео-проекции и одлична актерска игра.

Претставата е вистински хит меѓу градинките и основните училишта од градот Скопје, кои преку организирани претстави наменети само за нив, се чести посетители на оваа претстава. Секако дека ЦВЕТНАТА УЛИЦА, покрај организирано, се игра и на нашиот редовен репертоар.

Сценографија:

Емил Петров

Костимографија:

Александар Ношпал

Музика:

Џенгис Ибрахим

Кореографија:

Олга Панго

published in Претстави
20 Декември 2012

Грдото пајче

Режија: Дејан Дамјановски
Автор: Ханс Кристијан Андерсен

Уште една лектира за основно образование, овојпат за најмладите. Познатата бајка на Ханс Кристијан Андерсен, во драматизација и режија на Дејан Дамјановски ја лансираше во насловната улога Емра Куртишова, која е дел од младите актерски сили на овој театар. Таа во полн сјај го изигра грдото пајче, а потоа покаже дека може да блесне и во улогата на прекрасен лебед.

Бебето лебед, по грешка испилено во гнездото на една пајка ја запознава суровоста на светот во кој е роден. Поради разликите во изгледот го добива прекарот Грдо Пајче. Не може да ги прифати подбивањата на најблиските и агресијата на останатите и почнува да талка по светот, барајќи го своето јато. Како и секоја бајка и оваа има наравоучение и среќен крај. Грдото пајче на крај сепак ќе се претвори во прекрасен лебед.

Драматизација:

Дејан Дамјановски

Сценографија:

Кирил Василев

Костимографија:

Елена Дончева

Музика:

Љупчо Мирковски

Кореографија:

Сања Шутевска

published in Претстави

Режија: Драгана Милошевски Попова
Автор: Астрид Лундгрен

Претставата е работена според истоимената детска книга на Астрид Лундгрен и е лектира за основно образование. Прекрасната драматизација на Бојан Трифуновски, режисерката Драгана Милошевски Попова успеа да ја претвори во незаборавна претстава.

Не постои дете кое не би сакало да ги види вратоломиите на Пипи, оригинално девојче кое отскокнува од средината и по начинот на облекување и по начинот на однесување, пркосејќи им на сите општо прифатени норми и правила. Интересот за нашата Пипи, одиграна од повеќе од оригиналната актерка Соња Стамболџиовска, која и приватно е реинкарнација на оригиналната Пипи, досега е незапамтен. Претставата изобилува со прекрасно одиграни ликови и карактери.

Доколку сте заинтересирани да присуствувате на оваа претстава Ви препорачуваме час поскоро да купите или резервирате билет, бидејќи неретко се случува билетите да бидат распродадени неколку часа пред одигрување на истата.

 

Играат:

Соња Стамболџиоска (к.г.)

Емра Куртишова

Мартин Јорданоски

Ана Левајковиќ Бошков

Предраг Павловски

Владимир Лазовски

          алтернација Горан Ников

Тања Кочовска

Мики Анчевски

Бојан Кирковски

Марија Ѓорѓијовска

Драган Довлев

Горан Ников

Драматизација:

Бојан Трифуновски

Сценографија:

Кирил Василев

Костимографија:

Марија Пупучевска

Музика:

Марјан Неќак

published in Претстави
19 Февруари 2014

Бајка за Царот Нај

Режија: Коле Ангеловски
Автор: Снежана Иљовска Наумовска

Во една далечна земја живеел добар, мудар, силен, млад и убав цар. Но, тој наместо да зборува рикал како лав и кај луѓето предизвикувал страв. За да најде лек за својата мана царот патувал години седум низ триесет и три земји редум. По пат наидувал на чудесни предели, ама и на непрегледни пустини, непроодни планини и реки; среќавал чудни луѓе и уште почудни животни. Откако поминал и низ Земјите на Темнината, на Лалињата, на Криновите, на Џиновите и побегнал од Земјата на Дебелковците, пристигнал во Земјата на Модрите Луѓе. Таму, страшниот црвен змеј паднал мртов кога ја чул неговата рика и во тој миг царот проговорил со човечки глас.

Дочекот на царот во неговото царство бил величествен. Десет дена сите ѕвона без престан ѕвонеле и насекаде одекнувале радосни извици: - Да живее нашиот цар “Нај”!

 

А тој пак често се сеќавал на зборовите на Желбаш од прекрасната земја Желбадаж и на Вилдон, царот на сите вилимени: “Добрина во срцето имај ти, патот пред тебе ќе се отвори” и “Среќа тебе даде – среќа мене иде”.

Среќата им се насмевнува на оние кои имаат добрина во срцето и кои таа добрина ја подаруваат на другите. Така, по извесно време пред царот одненадеж се појавила девојката Сончев Цвет која ја сретнал и во која се вљубил на почетокот на патувањето.

А што се случило потоа? Досега не се чуло за поубава, пораскошна и повесела свадба од таа на Сончев Цвет и Царот Нај.

 

Сценографија:

Илина Ангеловска

Костимографија:

Розе Трајческа Ристовска

Музика:

Љупчо Мирковски

30 Април 2014

Нашиот клас

Режија: Владимир Милчин
Автор: Тадеуш Слобоѓанек

„Наоколу стоеше толпата. Сите до еден познати. Соседи. Гледаа. Се мајтапеа“,
Дора во „Нашиот клас“, Лекција IX

ДРАМАТА: Група ученици, Евреи и католици, ги откриваат своите амбиции: еден сака да биде пожарникар, друг филмска ѕвезда, еден пилот, друг лекар. Ја учат азбуката. Полска, 1925. Како што децата растат, нивната земја ја распарчуваат странски војски, првин советската, а потоа нацистичката. Додека национализмот незапирливо се шири, внатрешните неправди се продлабочуваат; пријателите се предаваат едни со други; насилството ескалира. Антисемитизмот избувнува во серија силувања, убиства, мачења, за да кулминира во масовен погром, несекојдневен и монструозен чин кој тегобно одѕвонува до ден-денес. Убиени се речиси сите локални Евреи, спалени во амбар или убиени на градскиот плоштад. Само неколкумина успеваат да преживеат. Насилството не запира со крајот на војната. Започнува расчистување со минатото, но тоа е невозможна задача. Авторот се соочува со учеството на неговата земја во ѕверствата на минатиот век и ги следи соучениците низ времето – низ свадби, паради, раѓања, умирања, емиграции и помирувања. Нашиот клас, кој Слобоѓанек го објавува во 2009 година, е потресна приказна за комплицираните полско-еврејски односи во 20 век, за колективниот срам, за вистината која никому не е потребна и за историјата на која не може да ѝ се суди, не може да се реконструира, ниту, пак, може да се објасни. Драмата беше номинирана за престижната полска книжевна награда Нике за 2010 година, а Европската театарска конвенција ја рангира меѓу најдобрите современи европски драмски текстови напишани во 2009 и 2010 година.

АВТОРОТ: Тадеуш Слобоѓанек е драмски писател, режисер и театарски критичар. Роден е на 26 април 1955 година во Јенисејск, Сибир, но набргу по неговото раѓање, неговото семејство се враќа во Полска и се населува во Бјалисток. Завршува театарски студии на Јагелонскиот универзитет во Краков. Како театарски критичар, своите рецензии ги објавува, под псевдонимот Јан Коњецполски, во краковското двонеделно списание Студент и во неделникот Политика. Како драмски писател дебитира во 1980 година во Куклениот театар во Бјалисток. Од 2010 година Слобоѓанек работи како директор/режисер на варшавскиот Театар на Воли, каде што е праизведен Нашиот клас во режија на Анжеј Списак. Во мај 2012 е именуван за директор на Драмскиот театар Густав Холобек. Од 2001 Слобоѓанек е ангажиран како предавач на Лабораторијата за репортажа на Одделот за новинарство при Варшавскиот универзитет.

МУЗИКАТА: Марјан Неќак ја напиша музиката за сонговите „За сирачињата/Маријана“ и „Ѕвезда самотница“, со кој завршува претставата. Претставата започнува со песната „Детски години“ од Мордехај Гебиртих, поет и композитор, убиен од нацистите во гетото во Краков во 1942. Инструменталното „Танго на смртта“ било изведувано од логорашкиот оркестар во нацистичкиот концлогор Јановски во Украина. Музичката партитура на претставата е составена од современа клецмер-музика од повеќе изведувачи. Во паузата меѓу првиот и вториот дел ја слушаме песната Једвабне од Гери Лукас, потомок на рабинот Абрам Пјекарж. Целото семејство на Гери Лукас од мајчина страна било убиено во Једвабне.

ПОГРОМ: Погром е изблик на масовно насилство врз малцински верски, етнички или општествени групи. Обично подразбира подбуцнување и контрола од централните власти, или, во најмала рака, пасивност на локалните власти. Терминот влегол во широка употреба по немирите од 1881 и 1882 година во Руското Царство. Иако стандардниот руски бирократски термин за масовни немири бил беспорјадки (безредија), поради повремената употреба на зборот погром за опишување на настаните од 1881 и 1882, тој станал популарен на Запад. Оксфордскиот англиски речник бележи дека тој прв пат бил употребен во лондонски Тајмс од 17 март 1882 („Дека погромите [побуните против Евреите] мора да запрат...“), дефинирајќи го зборот како „организиран масакр во Русија заради уништување или истребување на која и да е група или класа: првично, и особено, применуван за оние што биле насочени кон Евреите“. Употребата на терминот погром за да се опише секој напад врз Евреи низ историјата ја прикрива големата варијација во размерите, природата, мотивацијата и намерата на таквото насилство во различни периоди. Положбата на Евреите како религиозни, општествени или политички „други“ ги прави погодна цел за насилство во Источна Европа за време на периодите на политички немири и социјални превирања. Козачкото востание против полското владеење во Украина во 1648, на пример, ги посочило Евреите како религиски туѓинци, а и како агенти на полскиот феудален систем. Во 19 и 20 век, погроми се случувале во полските погранични области со Австрија, Германија и, особено, со Руското Царство, каде што сложената општествена, политичка и економска матрица ги комплицирала меѓуетничките односи.

Погромот во Једвабне за кој зборува Нашиот клас се случил во јуни 1941 година. Според полските власти, убиени се 340 Евреи, а неофицијалните бројки одат до 1600. Последниот погром во Полска се случил по војната, во Кјељце во 1946. Во нападот врз Центарот на еврејската заедница,инициран од полските комунистички вооружени сили, а спроведен од толпа локални жители, биле убиени меѓу 38 и 42 Евреи.

Сценографија:

Крсте Џидров

Костимографија:

Марија Пупучевска

Музика:

Марјан Нечак

Страница 1 од 2
FaLang translation system by Faboba

Месечен репертоар

Март 2024
П В С Ч П С Н
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Маркетинг