Displaying items by tag: Симона Спировска

Режија: Нела Витошевиќ
По сценарио на Тим Бартон и Каролајн Томпсон

ЕДВАРД РАЦЕ НОЖИЦИ е култен филм на познатиот американски режисер Тим Бартон. Инспирацијата за оваа приказна Бартон ја црпи од неговото детство во кое поради неговата интровертност бил перцепиран како чудак. За да ја прикаже својата емотивна состојба се нацртал себе си како човек кој место раце има огромни ножици. Оттука произлегла и идејата за сценариото кое тој го развил и напишал заедно со неговата соработничка Керолајн Томпсон. Приказната зa човекот со раце ножици, кој неговото опкружување не може да го прифати, станала популарна низ целиот свет, особено кај младинската публика.

Новонастанатата драматизација за претставата ја врамува приказната за Едвард на еден сосема поинаков начин од сценариото. За разлика од сценариото кое е структурирано како флешбек на еден од главните женски ликови, овде приказната за човекот со раце-ножици ја раскажуваат сите ликови. Во низата на настани се отсликува малограѓанштинта на жителите од градот, нивната конзервативност и неможност да се соочат со различноста. На почеток тие го доживуваат Едвард како некаква егзотика, како некој кој внесува свежина во нивното рутинско секојдневие, за брзо после тоа да го отфрлат и прогласат како опасен за околината. Нивната комфорна зона е разнишана и таа позиција набргу се покажува дека општеството не е спремно да ја напушти, ниту пак зрело да се соочи со поинаквоста. И неговата љубов кон младата Ким предизвикува проблеми во заедницата и затоа тој мора да го напушти градот и да се врати повторно во замокот.

Нашата претстава зборува за тоа дека треба да ги прифаќаме различните од нас и да ги надминеме предрасудите кон другиот. Во оваа смисла таа има за цел да ги постави прашањата за тоа колку е нашето општество зрело и колку сме ние зрели за соживот со некој што изгледа поинаку, зборува поинаку, се облекува поинаку од нас и.т.н. Дали се овие ставови сменети во ова ново време или сеуште тапкаме во место по овие прашања. Колку е нашата заедница спремна да го наруши сопствениот конформизам, за доброто на другиот? Колку сме себични и колку е општото добро приоритет, а колку личниот интерес?! Спремни ли сме да му ја запечатиме судбината некому поради тоа што е различен од нас? Дали идејата за промена сеуште не плаши?!

Режија: Деан Дамјановски
Драматизација: Горјан Милошевски

Том Соер“ ве носи во еден необичен свет полн со палави игри, неизвесност, детска љубов, хумани подвизи и многу, многу шеги и смеа. Ова се авантурите на Том Соер и неговиот неразделен другар, Хаклбери Фин. Тие живеат во малото, брливо гратче Сејнт Питерсбург каде топло се преплетуваат животните приказни на сите луѓе.

Т ом е палаво момче кое многу сака да игра, да се надигрува, да се надмудрува со сите. Тој е роден да биде водач и во него има толку смелост која само Хаклбери Фин и Беки Тачер знаат како да ја поттикнат. Тетка Поли цело време го брка и го опоменува зашто Том ја користи секоја прилика да „летне“ од дома право кај другарите. Тој никогаш не ја слуша ама ја сака и на тетка Поли тој и’ е многу мил. Сид е неговиот полубрат кој само го поткажува на Поли. Беки Тачер е девојката за која Том Соер мечтае дека некогаш, барем еднаш, ќе ја бакне. Таа е префинета, примерна ќерка на судијата Тачер, а Том Соер за неа е само еден лажлив мангуп, но се разбира, само на почетокот. Јасно е, тие двајца поцрвенуваат до уши еден за друг. Судијата Тачер е сериозен, мудар човек со многу манири и целата мешаница, што ја прави Том за Беки, не му е јасна. Бен Роџерс е другар на Том и Хак кој каде и да се појави свири и бучи како голема парна машина, како голем брод на пареа. Бен ужива да биде големиот брод Мисури, тој фантазира дека е најголемиот брод за крстаење во Америка. Шерифот Јанг е залежан и само спие, додека животот во гратчето фучи тој си р’чи. Има еден помошник, Џеремаја, секој ден трча по него и му ги завршува работите и само го фали: „Најдобар сте! Фантастичен сте г-дине Јанг!“ А Вајлд Вајлд Џо е многу опасен бандит, малку е трапав и збунет кога треба да викне на некој, но тој е доста итар и вешт на зборови кога навистина треба. Успева лесно да му се провлече на шерифот и целото гратче па дури и’ да го намести добродушниот пијаница Маф Потер. Така на невиниот човек ќе му се суди, може да добие и најстрога казна, но децата Том и Хак ја знаат вистината за Потер. Само тие се сведоци на една страшна и тајна случка за која е виновен Вајлд Вајлд Џо. Ама Том и Хак многу се плашат да кажат што се случило и бегаат на еден остров да си играат гусари со Бен Роџерс. Тие се колнат дека нема никому да кажат зашто ако дознае Џо, е тогаш е готово.

Дали децата или поточно кој од нив ќе се дрзне да ја каже вистината? Дали Том ќе ја бакне Беки? Дали Хаклбери Фин конечно ќе добие шанса и тој да си ја покаже храброста? Остануваат многу прашања на кои има одговор во Том Соер.

О ва е приказна за хуманоста и храброста на Том и Хак. Ова е приказна за детската љубов што ги извлекува сите добри особини и гестови од нашиот херој, Том Соер. Во исто време „Том Соер“ зборува за славата, за таа „круна“ што сите во гратчето сакаат да ја носат, сите сакаат да бидат славни барем поради едно нешто. Во оваа драма и претстава има многу сплетки, комични ситуации, опасности, брканици и игри. Кога се гледа тоа е како брзо и весело возење полно со изненадувања во еден голем „лунапарк“ што лежи на гратчето Сејнт Питерсбург, градските гробишта, островот на Мисисипи, судницата, куќата на духови и во чудната, мистична и убава пештера.

Драмски автор и драматург
Горјан Милошевски

Адаптација на драмите, кореографија и режија: Кренаре Невзати - Кери

Секоја вечер, пред спиење, мајката и синот Вилијам имаат свој мал ритуал: разговараат за тоа што им се случило претходниот ден. Вилијам ѝ го открива на мајка му својот страв од утрешниот настап во училишната претстава. Всушност, тој и неговите другари треба да одиграат една комична сцена во претставата „Сон на летната ноќ“.

Тој се сомнева во својата подготвеност добро да го изговори текстот. Дополнителен проблем е што на утрешната проба ќе присуствуваат децата од целото училиште, а помеѓу нив ќе биде и Јулија, девојченцето кон кое негува посебно нежни чувства. Мајка му го бодри, го поддржува и се обидува да го охрабри и да му ја отстрани несигурноста. Вилијам набрзо заспива. Во лулката на Младата месечина се препушта на авантурите на сонот. И, како што бива само во соништата, во соништата каде што сѐ е можно и сѐ е дозволено, „... од јавето ти сништа ковеш, а сега од сонот јаве да навезеш!“ (Песни, Лаза Костиќ)

На Вилијам му се привидуваат ликовите од претставата во која треба да настапи: неговите другари, Јулија, како и други ликови од Шекспировите дела. Утро е и Вилијам се буди, возбуден. Не знае дали е јаве или сон тоа што му се случило. Истовремено, таа ноќ и мајка му имала чудни соништа. Разговарајќи со Вилијам, двајцата сфаќаат дека ноќта била волшебна. Тоа е ноќта спроти Иванден, ноќ на летната рамнодневница кога се случуваат најразлични чуда и сите, понесени од заводливата Луна, како да сонуваат со отворени очи. Сѐ е на граница меѓу СОНОТ и ЈАВЕТО. Вилијам како да добива самодоверба за настапот и, што е најважно, како да пораснал и созреал преку ноќ.

„Сонот на Вилијам“ претставува бесконечна игра меѓу сонот и јавето, реалноста и фантазијата, спокојот и страста, светот на децата и светот на возрасните. Во претставата, како впрочем и во делата на Шекспир, се поставуваат вечните прашања за другарството, љубовта, емпатијата, добрината, правичноста, доблеста, храброста... И како да ги препознаеме нивните контрапункти. Најсуштествените прашања и дилеми што човекот го прават да биде ЛИЧНОСТ и темел на едно цивилизирано, емпатично, еколошки освестено и хумано општество.

Симона Спировска е родена 1985 година, во Скопје, Република Македонија. Дипломирала и магистрирала катедрата за Драмски актери, на Факултетот за Драмски Уметности, во Скопје, во класата и под менторство на проф. Владимир Милчин. Од 2011 до 2013 година работи како демонстратор на Факултетот за драмски уметности, по предметот Сценски движења и танци. Во моментов е вработена во Театарот за деца и младинци, Скопје и е дел од здружението Артопија.

Игра во претставите кои се на редовниот репертоар на Театрот за деца и младинци, меѓу кои: Оливер Твист, во режија на Срџан Јаначиевиќ, Заспанот разум раѓа чудовишта и Нашиот клас, во режија на Владимир Милчин, Снежната кралица,во режија на Драгана Милошевска, Сидарта, во режија на Јане Спасиќ и други (игра во над 10 претстви во матичниот театар), како и во претставите кои се дел од репертоарот на Артопија: Да го поздравиш и да ми го бациш, во режија на Билјана Радиноска и Експеримент, во режија на Јане Спасиќ.

Редовно соработува со театарот Cantieri Teatrali Koreja, од Лече, Италија, како дел од актерската екипа во претставата La parola padre(Зборот татко), во режија на Габриеле Вачиз.

Дел е филмски и телевизиски проекти.

Работи и како кореограф на бројни театарски и телевизиски проекти.

Режија: Јане Спасиќ
Автор: Јане Спасиќ (по мотиви на романот „Сидарта“ од Херман Хесе)

Текстот „Еднаш свет изградив“ е пишуван по мотиви на романот „Сидарта“ од Херман Хесе. Преку семејна приказна за татко и син кои се среќаваат после долги години, авторот на претставата Јане Спасиќ се обидува да согледа неколку поважни животни фази и да ги разгледа последиците на индивидуалните одлуки. Преку нивниот однос и приказните на таткото се поставуваат повеќе прашања за значењето и последиците од изборите во животот. Дали децата може да избегаат од изборите на своите родители и дали може да направат свои самостојни избори или тие секогаш ќе носат сенка од изборите на своите родители, дали постојат универзални вредности или сите се индивидуални? Дали на животот може да му се даде подолготрајна смисла или секоја животна фаза има свое значење? Дали некое од овие прашања има дефинитивен одговор или засекогаш остануваат отворени?

Претставата е работена низ заеднички, експериментален процес заедно со актерите од Театарот за деца и младинци - Драган Довлев, Ненад Митевски, Наташа Петровиќ, Симона Спировска, Бојан Кирковски и младиот гостин Михаел Стојановски кој има само девет години.

Сценографијата е на Мери Батакоја, костимите ги дизајнираше Бранкица Јордановска, композитор на музиката е Дарија Андовска, а дизајнот на светлото е на Звездан Миљковиќ.

Режија: Деан Дамјановски
Автор: Шарл Перо и Браќата Грим

Нашата „Пепелашка“ е претстава за двајца млади, но, зрели сонувачи кои успеваат да истраат во потрагата по љубовта. Убавата, но несреќна Пепелашка се чуди на потребата за богатство на нејзините полусестри и маќеата. Таа мечтае по вистинскиот. Принцот, кој има се’, но ја нема онаа вистинската покрај себе, сака сам да ја најде својата сродна душа.

Ликовите на Пепелашка која не губи верба, Принцот кој не престанува да ја бара вистинската љубов, Маќеата која врие од злоба, двете полусестри кои луто се караат која е поубава, кралот кој сака само да го жени принцот, расеаната, добра и весела самовила, трапавите симпатични животни и еден слуга кој прави глупост само што ќе мрдне со малото прсте влетуваат во еден брз сплет на смешни, стрмоглави, неизвесни и среќни случки. Па така како што само животот знае да ги намести нештата, вербата на Пепелашка и Принцот и луѓето околу нив, ги носат сите на едно место во исто време.

Надежта дека љубовта доаѓа, вербата која секој ден ја чека среќата, тоа се победниците во нашата „Пепелашка“.

Драмски автор и драматург Горјан Милошевски

Режија: Александар Ивановски
Автор: Луис Керол

Една од најпознатите детски приказни за девојчето Алиса, кое заспивајќи потонува во еден имагинарен свет во кој ништо не е како во реалноста, си го најде местото и на нашиот репертоар. Ликот на Алиса е толкуван од харизматичната и полна со живот Марија Ѓорѓијовска. Таа, заедно со останатата актерска екипа, им го олеснува на децата следењето на и онака недоволно јасната приказна и им нуди незаборавно искуство, исполнето со смеа и радост. Поентата на нашата претстава се состои во тоа дека секое дете треба да си остане свое и да си ја задржи својата оригиналност без разлика во каква средина се наоѓа и дали во таа средина е прифатена или не. Доколку сакате да присуствувате на едно оригинално и несекојдневно читање на АЛИСА ВО ЗЕМЈАТА НА ЧУДАТА со задоволство Ви ја препорачуваме оваа претстава.

Режија: Срѓан Јаникијевиќ
Автор: Чарлс Дикенс

Претставата е работена според истоимениот роман на Чарлс Дикенс, кој е лектира во основното образование. Извонредната драматизација на добро познатата приказна, овојпат во стихови од страна на режисерот Срѓан Јаникијевиќ, им нуди на децата една сосема несекојдневна, нетипична и досега невидена детска претстава на нашата сцена. Жанрот на претставата е оперета.

Д етето Оливер, филигрански одиграно од големата актерска надеж на овој театар Бојан Кирковски, е жртва на застарените општествени норми, според кои дете што е зачнато и родено вон брак е срам за целата фамилија. Заради непопустливоста на неговиот дедо по мајка, Оливер Твист израснува во сиропиталиште. Продаден да чиракува кај гробар побегнува во Лондон. Авантурите во Лондон што го носат на трагата на неговите дедо и полубрат, се проткаени со пеење и свирење во живо. Живото пеење и актерското следење на приказната доминираат за време на целата претстава. Оливер Твист е една од најбараните и најпосетуваните претстави кај децата над 8-годишна возраст.

Режија: Коле Ангеловски
Автор: Снежана Иљовска Наумовска

Во една далечна земја живеел добар, мудар, силен, млад и убав цар. Но, тој наместо да зборува рикал како лав и кај луѓето предизвикувал страв. За да најде лек за својата мана царот патувал години седум низ триесет и три земји редум. По пат наидувал на чудесни предели, ама и на непрегледни пустини, непроодни планини и реки; среќавал чудни луѓе и уште почудни животни. Откако поминал и низ Земјите на Темнината, на Лалињата, на Криновите, на Џиновите и побегнал од Земјата на Дебелковците, пристигнал во Земјата на Модрите Луѓе. Таму, страшниот црвен змеј паднал мртов кога ја чул неговата рика и во тој миг царот проговорил со човечки глас.

Дочекот на царот во неговото царство бил величествен. Десет дена сите ѕвона без престан ѕвонеле и насекаде одекнувале радосни извици: - Да живее нашиот цар “Нај”!

А тој пак често се сеќавал на зборовите на Желбаш од прекрасната земја Желбадаж и на Вилдон, царот на сите вилимени: “Добрина во срцето имај ти, патот пред тебе ќе се отвори” и “Среќа тебе даде – среќа мене иде”.

Среќата им се насмевнува на оние кои имаат добрина во срцето и кои таа добрина ја подаруваат на другите. Така, по извесно време пред царот одненадеж се појавила девојката Сончев Цвет која ја сретнал и во која се вљубил на почетокот на патувањето.

А што се случило потоа? Досега не се чуло за поубава, пораскошна и повесела свадба од таа на Сончев Цвет и Царот Нај.

Режија: Боњо Лунгов
Автор: Маја Енчева и Боњо Лунгов

Една од најинтересните и најнеобичните приказни е таа за човечкото дете Могли – исчувано од волците.

Израснато во дивиот свет на џунглата, тој го запознава вистинското пријателство во лицето на мечката Балу, пантерот Багира и водачот на волчјата глутница – Акела. Успева да ги победи лошиот тигар Шир-Кан и подлиот чакал Табаки. Но на крајот се враќа кај лугето. ”Затоа што тој беше човек и тргна по својата човечка трага”.

Претставата ”Могли” на Театар за деца и младинци е интересна како за децата така и за нињните родители. Една вечна приказна за доброто и злото, за пријателството и љубовта.